Opowiadanie VII - Nie będę długo czekać

Przedstawiam Wam Opowiadanie VII :)

Przepraszam, że tak późno :)

Lisiak :)


Nie będę długo czekać

            Teraz na mnie krzyczysz. Teraz mnie unikasz… Pewno się odezwiesz, gdy już sobie kogoś znajdę. Świat jest brutalny, ale nie myślałam, że aż tak. Nie myślałam, że liczy się w nim tylko strona zewnętrzna, miałam nadzieję, że wnętrze też posiada jakąś wartość. Przeliczyłam się. Zwykła, mało atrakcyjna dziewczyna nie ma szans na znalezienie inteligentnego chłopaka. Takie jest życie… a ja mimo to, pytam – dlaczego?

            Dlaczego..?

            Kiedy dorosnę, ponoć mam być ładna. Ponoć. Jeśli tak, pewnie kiedyś na mnie wpadniesz i powiesz : Hej, pójdziemy na kawę? A ja wtedy ja odpowiem : Teraz? Sorry, jestem zajęta. Poza tym, Ty się przecież nie zadajesz z dziwaczkami. Bo wtedy już mi przejdzie, znajdę sobie innego. I choć będę coś do Ciebie czuła, to już ułożę sobie z innym życiem i go nie opuszczę. Dlatego, jeśli coś do mnie czujesz… czujesz?

            Czujesz?

            Jeśli tak… pospiesz, bo nie będę długo czekać…

            Nie będę długo czekać…


Komentarze

  1. Anonimowy11 kwietnia 2013 20:10

    Kompletnie się z Tobą nie zgodzę - jeśli jakiś "inteligentny" chłopak nie lubi jakiejś dziewczyny, bo jest "mało atrakcyjna", to on po prostu nie jest inteligentny.

    Trochę smutne to opowiadanie. Podobał mi się ten dialog wpleciony w tekst. Myślę jednak, że mogłabyś bardziej rozwinąć tę miniaturkę, przedstawić całą sytuację dokładniej, żeby to było coś dłuższego. W takim krótkim tekściuku trudno ukazać emocje.

    Przy okazji, policzyłam słowa i przypadkiem wyszło Ci półtora drabbla - 150 słów.

    Może spróbujesz napisać coś dłuższego? To jest całkiem niezłe, ale myślę, że stać Cię na więcej.



    OdpowiedzUsuń
  2. Wiedźma ze Wschodu12 kwietnia 2013 14:02

    Rzeczywiście, całkiem przypadkowo :)

    Może masz i rację... nie wiem. Mam 14 lat i już zaczynam się nad tym zastanawiać, pomimo tego, że wiem, że to dziwne. Ale taka jestem - dziwna i zamknięta w sobie, wołająca w ciszy o pomoc, lecz nie bezpośrednio. Dobra, dość o mnie?

    Tak myślisz? Ja tego nie wiem, co nie zmienia faktu, że postaram się sprostać Twoim oczekiwaniom.

    Pozdrawiam
    Lisiak

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy12 kwietnia 2013 14:58

    Ups. Tu Ola. Zapomniałam się podpisać.

    Gosia, naprawdę piszesz całkiem dobre teksty. Bardzo mi się podoba, że nie piszesz już wprost jak czuje się bohaterka, tylko próbujesz to w jakiś sposób pokazać, stworzyć jakąś sytuację, żeby to pokazać, jak na przykład ten dialog. To jest naprawdę bardzo fajne. Myślę, że mogłabyś pójść dalej w tym kierunku i umieścić więcej akcji.

    Jestem pewna. Czy osoba, która ocenia ludzi po wyglądzie, może być inteligentna? Ale, z drugiej strony, nie wyciągaj pochopnych wniosków. Może powinnaś pewnej osobie dać trochę więcej czasu?

    Czekam na kolejny tekst, dobrze jest.

    Ola.

    PS. Wydaje mi się, że po "pospiesz" brakuje "się".

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiedźma ze Wschodu12 kwietnia 2013 20:31

      Już sprawdzam :)

      Hmm... mnie też podoba się ta druga osoba liczby pojedynczej czasu teraźniejszego. Taka... inna jest :)

      Czekaj sobie, czekaj, może jeszcze dzisiaj dostaniesz xD :)

      Lisiak

      P.S.
      Podpisz się przy następnym, bo inaczej nie wiem, jak się odezwać xD

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Opowiadanie I - Tak chciałby ją zapamiętać – roześmianą, w sukience z balu szóstoklasisty i koczku na głowie...

Hej. Tu macie Opowiadanie I - mam nadzieję, że przeczyta to choć kilku chłopców. Nie będę się nad nim rozwodzić i zabierać Wam ten cenny czas, więc... Wracam ze szkoły. Wiatr porusza moimi długimi, kasztanowymi lokami. Ach!, ten niesforny figlarz. Nigdy nie dość mu zabawy! No, nic, dalej zmierzam do domu. Nagle zaczyna padać deszcz. Z jednej strony cieszę się, bo lubię, gdy kropi, z drugiej marszczę nos, bo znowu będę musiała umyć włosy. Tak, jest ostra zima, a ja co? Wychodzę bez czapki i szalika. Przynajmniej buty mam stosowne – skórzane kozaki powyżej kolan. Słyszę jak pod moimi stopami trzeszczy śnieg. Mimowolnie się uśmiecham – uwielbiam ten dźwięk, jak i samą porę roku. Wreszcie dochodzę do domu. Zdejmuję z siebie cienki, przemoczony do suchej nitki płaszcz i siadam przy komiku. Przez chwilę po prostu patrzę, jak leniwe płomyki liżą na wpół spalone już drewno. Wstaję. Zdejmuję ciuchy i kieruję się do łazienki. Zdrętwiałą ręką rozczesuję splątane włosy. To mnie odrobinę o
Czytaj więcej

Piosenka VI - Tajemniczy ogród

W pewnym ogrodzie są tajemne drzwi. Klucz do tych drzwi leży na oknie. Przez okno widać pejzaż tak niesamowity, że nie sposób opisać jego piękno słowami nawet tak barwnie malowanymi jak te tutaj. W ogrodzie szepczą ludzkim głosem drzewa, płaczą żałośnie w samotnej głuszy I proszą tak słodko, tak lekko jak piórko by zajrzeć do nich choć na krótką chwilę i poświęcić im najskrytsze marzenia i najdroższe sny, utkane z pajęczyny pragnień.                 Tajemniczy ogrodzie, o milionie odsłon         odkryj przed światem swe tajemnice         Cudowny skrybo, co bujasz w obłokach         uchwyć cud tego stworzenia. W ogrodzie kwitną setki róż oraz ta jedyna, z Małego Księcia. Spacerują tysiące zwierząt i ten jeden lis, oswojony przez małego chłopca. Gdy zapada noc, ogród mieni się milionem barw i tym jednym światłem księżyca w nowiu. Ogrodzie ze snów i utkany z marzeń zabierz mnie tam, gdzie jest początek i koniec. Gdzie nie ma ciemności, jest tylko światło. Gdzie nie ma smutku,
Czytaj więcej

Wiersz XXVIII - Modlitwa nocna

W okowach nocy, pod pierzyną wspomnień, do głowy wkradł się strach. Chwycił za gardło, cisnął o ścianę... Smutno zakrakał ptak. W  dźwiękach śpiewu, pośród mroku, przypomniał parę spraw : to co było, to, co będzie, co tyczyło "nas". Przepiękny kruku, co pióra Twe w poświacie lśnią : zabierz me serce, daleko, daleko, na samo jeziora dno. ~~*~~ eteryczna
Czytaj więcej