Choć Cię nie widzę, nie widzę Twych bram Wiem, że chciałabym znaleźć się tam. Bezpieczna, szczęśliwa, bez żadnych szram Ach, gdyby los nie poskąpił nam Choć jesteś daleko, to dla mnie wciąż blisko Wiem, że mogę powiedzieć Ci wszystko Proszę, masz duszę, zrób z nią co chcesz -  Jak ją traktować, Ty najlepiej wiesz ~~*~~ Pozwólcie,  że nie skomentuję :p

Wiesz, to takie dziwne… Mówisz „chodź”, a ja idę Prosisz „zostań”, ja zostaję Błagasz „czekaj”, a ja czekam Jak feniks, Odradzam się z popiołów. To takie dziwne… Wiesz, to takie dziwne… Twój głos sprawia, że mi lżej Słowa, które wypowiadasz, tulą, Docierają do mego serca, A później odbite Wracają do Ciebie, Wystawione na Twoją łaskę – Łaskę mojego Słońca. To takie dziwne… Wiesz, to takie dziwne… Ilekroć Cię słucham, Nie obchodzą mnie wiek, Wygląd, Przeszłość czy wady Liczą się tylko słowa I głos, tak cenny i ważny. To takie dziwne… Wiesz, to takie dziwne… Bo pierwszy raz nie wiem, co robić Pierwszy raz tak mi na czymś zależy Pierwszy raz mam coś do stracenia Ciebie I pierwszy raz nie znam zakończenia. To takie dziwne… To takie dziwne uczucie… Czy wiesz, jak się nazywa? ~~*~~ Tak mocno nostalgicznie, na zwierzenia mnie napadło :p